Evet, nerde kalmıştık? En son ayın ilk gününde önce evlilik için gün almış, o gazla da şirkettekilere posta koymuştum. 19 gün aralıksız çalışıp nihayet kanepede devrilecek fırsat bulmuşken yazayım istedim: takvimler 21 Mart'ı gösterir, cemreler düşer, bahar gelir, barış istemeyeni döverlerken ben de sabahın köründe yemedim içmedim genel müdürün kapısında pusuya yatıp "Ada, ben ayrılmak istiyorum" dedim. Dolmasından kafasını kaldırdı, yüzü kızardı, "başka birisi mi var?" diye sordu. Elbette vardı. "Sen patronla konuşana kadar iki teklif aldım" dedim. Sonrası klasik "yolun açık olsun ama gidişin acıtmadı ki" konuşmaları... "Çok uzatmayın Tekirdağ yolu uzun" dedim ve peynir tatlısı yemeye gittim. O nasıl bir güzelliktir değil mi?
5,5 yıl bir yerde çalışınca -ki ömrün onda biri eder neredeyse- ayrılmak zor gelir diye düşünüyordum, ama o kadar bıkmışım ki şu uzatma günleri bir an önce geçsin diye bekliyorum. Tek üzüldüğüm konu uzun hatta upuzun bir seyahate çıkma projesi gene rafa kalktı.
3 yorum:
Hayırlı olsun, yolun açık olsun. Senin kafanda çoktan bittiği için, uzun süre çalışmış olsan da ayrılırken kolayca ayrılmışsın, güzel bence bu.. Ama tatil neden rafa kalktı ya anlamadım??
sizin avustralya sonrası yatığınızı yapacaktık ama daha uzununu. o rafa kalktı.
1 haziranda geliyorsunuz değil mi?
Allah açık etsin yolunuzu...
Size benden bir ödül... Dilerseniz sizin olsun... http://nonethelessh.blogspot.com/2013/04/liebster-odulu-bahar-ve-blog.html
Yorum Gönder