Deniz kokusu, rakı ve pişmiş etin bir araya geldiği bir sofraya ne zamandır oturmadım ve fark ettiğim üzere özlemişim. Ne de olsa deniz kenarına ya da tekne sefasına gidiş ve akabinde dönüş yok; evde-lokantada bekleyen rakılar, mangal üzeri etler de yok... Peki ne var? İstanbul'da resmi tatiller dahil haftada bir gün izinle çalışan, SGK kayıtlarına göre işe başlayış süresi bir yıldan az olduğu için izin de alamayan yeni kurulmuş bir çekirdek aile var. Denizle ilişki akşam kenarında yapılan yürüyüşler, etle ve alkolle ilişki de dökme demir tavada yapılan etler, balkonda içilen içkiler...
Bir yaz daha geçti, akşamlar artık daha serin. Ve bu yaz direnişiyle, umutsuzluğuyla öyle bir geçti ki ancak yıllar sonra geriye dönüp bakıldığında bir anlam ifade edebilecek. O zaman kadehimi bahçede yakılan mangallara ve Akıntı Burnu'nda içilen çakma mojitolara kaldırıyorum...
