işsizliğin ilk saatlerini aşarken

Gayet saçma ve yorucu bir sürecin sonucunda işler netleşmişken ilk hissettiğim rahatlamaydı. Son iki yılda mutsuz olduğum, kilo aldığım, sağlığımın kötüye gittiği bir süreç aniden bitmiş oldu. İlk yaptığım şey "Mayıs başında ucuz nereye uçak bileti var?" sorusunda yanıt aramak oldu. Cevap: Ljubljana gidiş Bologna dönüş.

Ağustos ayında celallenip istifa ettiğimde beni en çok korkutan şey şirketin sağladığı imkanları (araba, telefon, özel sigorta vs) nasıl yerine koyacağım olmuştu. Şimdi bakıyorum da zaten bana ait olmayan şeyler için neden üzülüyormuşum ki?

Topu topu 72 saattir işsizim. Bol bol yürüdüm, hanımla beleş basın gösterimine gittim -ki The Salt of the Earth'ü şiddetle öneririm, toplu taşımayı kullanmaya başladım, daha fazla kitap okudum falan filan. Ama daha önemlisi evimden binlerce kilometre uzakta bir müşterinin (!) doğumgünü için debelenmek yerine rahmetli babamın anısına çekirdek aile olarak kadeh kaldırıyorum.

işsizliğe adım

Te ne zamandır işimde mutsuz olduğumu, bırakıp da yollara düşesim geldiğini falan yazardım da pek de kılımı kıpırdatamazdım. Neyse, bugün kapının önüne kondum, sektöre de elveda dedim. Başlangıcı da bir Ljublijana gidiş Bologna dönüş biletiyle taçlandırdım.

Artık takım elbise yok, bir süre sakal uzatabileceğim. Sonrası kısmet...