17 Ağustos 1999 sabahı Bursa'daydım. 5 yaşındayken Sarıkamış'ta depremi yaşamış birisi için bile oldukça kötü bir zaman dilimiydi. Esas vahamet sabah güneş doğunca anlaşıldı. Yalova, Adapazarı, İzmit yıkılmıştı. Tamam sen rahatsın ama Yalova'da, İzmit'te yaşayan, Gölcük'te askerlik yapan abisi olan arkadaşların olunca elin telefona uzanmak için epey şüphe ediyor. Karşı taraf telefonu açar mı; açarsa haberler nedir?
Deprem gerçeğine alıştık yıllar içinde. Sonra yolum Adapazarı'na düştü. Şehre gittiğimde aradan 7 yıl geçmiş olmasına rağmen zamanında üzerinde ev olan ama artık boş duran arsalar çıkmıştı karşıma. Evin iki sokak ötesindeki lisenin onarımı hala devam ediyordu. Ve işin komiği yardım amacıyla fabrikaya gönderilen pamuklar hala bitmemişti. 17 Ağustos 2007'de de ilişiğimi kestim Adapazarıyla. Ama fırsat bulursam giderim ıslama köfte yemeye ya da Maşukiye'de derenin içinde mangal yapmaya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder