Bir dönem delicesine izlerdim tenis maçlarını. Oynamayı da denedim ama astigmat olunca topla raketi pek temas ettiremediğimi fark ederek hakem sandalyesine tırmanmayı tercih ettim. İki turnuvanın yeri ayrıdır elbet: biri Roland Garros diğeri Wimbledon. Daha uzun sürdüğü, daha rahat takip edildiği, daha bir güç istediği ve elbette bahar aylarında -okulun sonlarına yaklaşmışken- oynandığı için Roland Garros bir numara olsa da hatırladığım efsanevi maçlar nedense Wimbledon'da oynanmıştır: 1992 Agassi-Ivaniseviç finali. Sonra Ivaniseviç'in 2001'de ek kontenjanla gelip şampiyon oluşu. Ve son olarak da tarihin en uzun tenis maçı olarak ayrı bir yere sahip olan Mahut Isner maçı. 11 saat süren, son seti 70-68 sonuçlanan, her iki tarafın da tüm enerjisini tüketene kadar oynadığı maç. Üç gün sürdü ama bitti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder