previously on in treatment

Rutinleri seviyorum. Her cumartesi sabahı kalkıp duş almak, bir şeyler yiyip terapistin karşısına geçmek, çıkınca da pazara uğramak bir rutin. Ara sıra akşam saatlerine kaydı seanslar ama ne Nişantaşı akşamları çekiliyor ne de karanlıkta kendimle uğraşabiliyorum. Bu akşam haftanın yorgunluğuyla pek bir zor geldi oralara kadar gitmek ama ilginçtir oturdu bir şeyler yerine. Ha bunun sebebi terapi mi yoksa yorgunluktan hoşaf gibi olmam mı bilemiyorum. Eğer hoşaf gibi olmak çözümse bunu başka yollardan da halledebilirim, değil mi?

Videodaki müziği duyunca Pavlov'un köpeğine dönüp karşımda Paul'u görmek istiyorum. Six Feet Under'ı bitireyim de In Treatment'ın ikinci sezonuna başlayayım.