Acaba beni son kez göreceğini bilseydi otogara gelmekten son anda vazgeçip hamakta keyif çatmayı tercih eder miydi gene? Peki ben ona daha sıkı sarılır mıydım veda ederken? Evet ben yapardım ama o yapmazdı... O öyleydi çünkü. Gideceğim zaman arabanın içinde oturup başka yöne bakardı gidene kadar ama gece dönünce de kedi gibi mutlu bir şekilde peşimde dolaşırdı. Ne yapalım öyle biriydi o, öyle kabul etmek lazımdı onu.
Şehirler ve semtler birileri ile özdeşleşiyor kafalarda; mekanlara olan hisler insanlarla değişiyor. Geçen gün onunla özdeşleşmiş şehirdeydim; çok da bilmediğim şehrin neresinde olduğumu anlamaya çalıştım acaba yakın mıyım ona diye, her köşe başından o çıkacakmış gibi hayal ettim. Olmayınca da şehirde içilebilecek adam gibi üç beş yerden birine gidip uçağı bekledim; sarhoş oldukça daha da koydu onu görememek.
Özleme özürlü biriyim ama çok özlediğimi fark ettim...
4 yorum:
Özlemek de illuzyon, bunu cok sikilinca anlarsin.
gelip geçiyor özlemek, kalıcı olsa külliyen zarar zaten.
Özleyeceğim şeyleri yanımdan ayırmıyorum ya da yanından ayrılmıyorum.
bazı şeyler bizim dışımızda gelişiyor velakin.
Yorum Gönder